- Namahrem
Namahrem (türk.), 1) Gesetz, welches den Verwandten (Vätern, Brüdern u. Oheimen) der Frauen eines Harems erlaubt, diese daselbst zu sehen; 2) diese Bevorrechtigten selbst.
Pierer's Lexicon. 1857–1865.
Namahrem
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
namahrem — sf., Far. nā + Ar. maḥrem 1) Evlenmelerinde yasa bakımından sakınca olmayan (kadın ve erkek) 2) esk. Yabancı, el Doğrusunu isterseniz beni aldatmamıştır; ama namahrem karşısında oynamıştır. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
nâmahrem — (F. A.) [ مﺮﺤﻡﺎﻥ ] 1. mahrem olmayan. 2. nikah düşmeyen kişi. 3. yabancı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
İlahî — ünl., öz., Ar. ilāhī Ey Allah ım Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli / Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli M. A. Ersoy … Çağatay Osmanlı Sözlük
namahremlik — is., ği Namahrem olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
KARTABAN — Karısı ile nâmahrem kimseyi gördüğü hâlde aldırış etmeyen … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
